Rakının tadı ve kokusu, bir yağlı tohum olan anasondan aldığı uçucu yağların içerdiği esanstan gelir.
Anason tohumları alkol ile damıtma sırasında, içerisindeki yağı alkole geçirir.
Ortamdaki alkol bu yağı çözünmüş durumda tutar.
Fakat, sofrada su ekledikçe alkol oranı azalır ve artık yağı çözülmüş halde tutamayacak seviyeye iner.
Böylece, yağ molekülleri ışığı gözümüzün beyaz algılayacağı şekilde kırmaya başlar.
Su ekledikçe rakının yavaşça beyazlaması da bundandır.
Rakılar arasında, 45 derece çeşitlerinin yüksek kaliteyi temsil etmesi de daha bol anason esansına sahip olabildiği içindir.
Daha düşük alkol içeren rakılar soğutulduğunda, örneğin buzdolabında, daha çabuk bulutlu bir görüntüye ulaşabilir veya bunun olmaması için daha az anason içeriği ile üretilirler.
Rakı 7°C ve altına soğutulduğunda anason esansı kristalleşmeye başlayabilir.
Böylece rakı içerisinde pullar varmış gibi bir görünüm oluşur (Bazı yörelerde pullu rakı tabiri gelişmiştir).
Bu duruma gelen rakıda anason esansı olması gerekli şekilde hissedilmez.
Rakı, şişesiyle birlikte oda sıcaklığına doğal yollardan tekrar ısıtılırsa eski haline döner ve sorunsuzca tüketilebilir.
Rakı ve içiminde kullanılacak olan suyun soğuk olması tercih edilebilir.
Bu halde hazırlanmış olan kadehe ilave buz koyulduğunda anason esansı kristalleşecek seviyede bir soğumaya maruz kalır.
Kristaller bardağın kenarlarında yapışık veya rakının üzerinde hareler olarak görünür hale gelir.
Bu duruma gelen rakının tadı ve kokusu artık makbul olmaz.
Kadehin yenisi, hiç buz kullanmadan veya daha az sayıda kullanarak hazırlanmalıdır.
Eskiden rakı ‘leylek boynu’ denilen kadehlerde sek olarak, ardından bir yudum su alınarak içilirmiş.
Günümüzde ise genellikle ‘limonata bardağı’ denilen bardaklarda içine su karıştırılarak içilmektedir.
Ender olarak da ince belli çay bardağı da tercih edilmektedir.
Rakının soğuk içilmesi gerektiği hemen herkes tarafından kabul gören bir görüştür.
Bu noktada ki ayrılık ise rakıya buz konup konmaması aşamasında ortaya çıkmaktadır.
Günümüzde daha az sayıda olan rakıyı sek içenler rakıyı şişesiyle soğutup (hatta bardağını da ayrıca soğutup) yanında yine soğuk ya da buzlu su ile içerler.
Rakıyı içine su katıp içenler ise genelde buz da ilave ederler. Ancak burada dikkat edilmesi gereken nokta, bardağa rakıyı koyduktan sonra su koymadan buz atmamak gerektiğidir.
Buz ile ani temas rakının içindeki üzüm ve anason aromasını veren maddelerin kristalleşmesine ve rakının tadının bozulmasına yol açar.
Sek ve soğuk rakıya buz atmak da kristalleşmeye sebep olduğu için önerilmez.
Rakıdan alınan tadın başta ve sonda değişmemesi için en iyi içim şekli rakıyı iyice soğutup, içine su ilave edilecekse bu suyu da soğutarak, ehlikeyif içerisinde muhafaza edilen kadehten içmektir.
Ehlikeyif, arapça ehl ve kefy kelimelerinin bir araya gelmesiyle oluşur, anlamı “rahatına düşkün kimse, keyif sahibi” demektir.
Ehlikeyf ayrıca rakı servisine kullanılan bir malzemedir.
Bu malzemenin içerisindeki hazne su ile doldurulup buzdolabında dondurulduktan sonra rakı servis edilirken aparatın içerindeki boş alana bardağın yerleştirilir.
Bardağı çevreleyen buz rakının ısınmasına engel olurken rakıyı da sulandırmaz.
Rakı yalnız başına içilen bir içki değil, meze ile birlikte yavaş yavaş içilen bir içkidir.
Yemeklerin eşlikçisidir. Bu yüzdendir ki kültürümüzde rakı sofrası diye bir terim oluşmuştur.
Rakı sofrası, en az iki kişinin katıldığı toplu bir eylem, karşılıklı konuşmalara dayandığı için demokratik bir forum, evrensel ve kişisel sorunların ortaya getirildiği, fikir alıp verilen, insanin kendisi ile yüksek sesle düşünerek hesaplaştığı bir tür ortamdır.
Unutulmamalıdır ki rakı sofrası saygın bir ‘cemiyettir’.
Buraya katılan hem bu meclise kabul edildiği için saygı gören bir kişiliğe sahip demektir hem de diğerlerine karşı saygılı olmak zorundadır.